Bλέμματα που κοιτάζουν ανήσυχα ολόγυρα, άνθρωποι που εμποδίζονται να μπουν, άλλοι που έρχονται και κάθονται για λίγο στoν χώρο που προορίζεται για τον Τύπο. Κι άλλοι που φεύγουν από την παραγκούπολη ως εξορισμένοι και εξορισμένες.

Μοιράζονται τη διαδρομή προς τα λεωφορεία, τις κοινές στιγμές, την ουρά αναμονής, την παρουσία της αστυνομίας, τα διαχωριστικά που έχουν τοποθετηθεί για να στοιχίσουν το πλήθος που δημιουργεί η επιχείρηση εκκένωσης, την έλλειψη ανθρωπιάς αυτής της μη-υποδοχής, τη συμμετοχή κάποιων οργανώσεων στην έξωση. Μοιράζονται όλα αυτά τα υπολείμματα του παρελθόντος, ενός παρελθόντος που σβήνεται μόλις εξαφανιστούν όσοι επιβίωσαν.

Ο υπουργός Εσωτερικών δεσμεύτηκε ότι θα εκτελεστούν όλες οι Εντολές Αποχώρησης των ανθρώπων που θα φτάσουν στα Κέντρα Υποδοχής (sic) και Προσανατολισμού (CAO).

EAΓΕ: Εντολή Αποχώρησης από τη Γαλλική Επικράτεια

ΣΑ: Συνοριακή Αστυνομία

Η Συνοριακή Αστυνομία μοιράζει γενναιόδωρα τις Εντολές Αποχώρησης από τη Γαλλική Επικράτεια. Προς τα πού πράγματι; Προς το Αφγανιστάν, το Σουδάν; Προς τα πού τους οδηγούμε; Στην Καμπούλ, στο Χαρτούμ; Σε αυτό, λοιπόν, συναινούμε;

7.00 το πρωί:

Ξυπνάμε σιγά-σιγά, τα ελικόπτερα πετούν πάνω από τον καταυλισμό. Οι ουρές αναμονής για τις αναχωρήσεις με το λεωφορείο έχουν αρχίσει να σχηματίζονται.

Βοηθάω έναν άνθρωπο να σπρώξει το καροτσάκι του μέχρι το σημείο των αναχωρήσεων, υπό το βλέμμα των τηλεοπτικών καμερών που ήδη βρίσκονται στη Ζούγκλα.

8.00:

Τα CRS (ΜΑΤ) είναι στη θέση τους.

Το ίδιο και τα λεωφορεία.

Η αστυνομία και τα ελικόπτερα συνεχίζουν το «γύρω-γύρω-όλοι» τους, πολλοί δημοσιογράφοι παρακολουθούν. Εγώ, έχω κάνει γκάφα, δεν έχω δικαίωμα να είμαι εκεί, οπότε κρύβομαι για λίγο. Θα περιμένω να ηρεμήσουν τα πράγματα.

Οι εξορισμένοι φεύγουν προς τα λεωφορεία και πολλοί δημοσιογράφοι τούς τραβούν γκρο πλαν με την κάμερα, ακόμα και αν οι ίδιοι τούς λένε: «σας παρακαλούμε, μη».

Τους τραβούν κρυφά, λέγοντάς τους ότι η κάμερα είναι κλειστή ή επινοούν σκηνές.

Στη διαδρομή, ορισμένοι από τους εξορισμένους προχωρούν με τις βαλίτσες, μια μπάλα κάτω από τη μασχάλη, κι ένας άλλος βάζει κολώνια καθώς προχωρά.

Δίνω εκείνες τις βοήθειες που ξέρω καλά.

Είναι δύσκολο ψυχολογικά, λοιπόν ε; Βλέποντας τους ανθρώπους να φεύγουν έτσι, αναρωτιέμαι πού βρίσκομαι. Αυτό το πρωινό αποχαιρέτισα τον Μουσά και του ευχήθηκα καλή τύχη.

Μια αμερικανή δημοσιογράφος φορτίζει την μπαταρία της στο εστιατόριο όπου κάθομαι. Ξαφνικά η γεννήτρια σταματάει και η ίδια λέει ότι δεν έχει ρεύμα. Ο αφγανός άντρας τής απαντάει ότι δεν έχει άλλο πετρέλαιο κι έτσι η γεννήτρια δεν δουλεύει. Εκείνη αρχίζει να διαμαρτύρεται και να λέει «χρειάζομαι το τηλέφωνό μου», κι εγώ τής λέω «είσαι δημοσιογράφος, πήγαινε στον χώρο που έχουν φτιάξει για εσάς, έχει και κερασμένο χυμό από την κυβέρνηση, εδώ επωφελείσαι από τους εξορισμένους».

Μεσημέρι:

Δεν υπάρχουν πια εστιατόρια. Ζεσταίνομαι μπροστά σε μια μικρή φωτιά και ένας Αφγανός μού δίνει να φάω.

14.30: 1.051 άνθρωποι έφυγαν με το λεωφορείο.

Αγαπητέ κόσμε,

Τελείωσε. Αυτό το βράδυ δεν θα κοιμηθώ στη “Zούγκλα”. Παραμένουν οι εξορισμένοι που δεν μπόρεσαν να φύγουν σήμερα κι εκείνοι που αντιτίθενται στην καταστροφή του καταυλισμού και αρνούνται να ανέβουν στα λεωφορεία. Δεν θεωρώ ότι θα είχε νόημα να τους περιτριγυρίζουμε για να κινηματογραφήσουμε τις μπουλντόζες που θα καταφθάσουν το επόμενο πρωί. Θα τους ενοχλούμε. Και δεν το θέλω. Μας δέχτηκαν, μου έδωσαν να φάω, μου άνοιξαν τις πόρτες και μου έδειξαν μυστικά περάσματα. Και με ευχαρίστησαν που ήμουν εκεί για εκείνους.

Θέλω να τους ευχαριστήσω για όλα, να τους ευχηθώ καλή τύχη, να τους πω ότι λυπάμαι. Το έκανα. Αλλά θέλω να εξακολουθήσω να το κάνω.

Θέλω να ευχαριστήσω και τους εθελοντές, τους ακτιβιστές και τους ανεξάρτητους ανθρώπους, για τις ευρεσιτεχνίες τους και τις συμβουλές τους στο πεδίο. Και για την υποστήριξη που παρείχαν.

Και για τα μηνύματα ενθάρρυνσης και για τις δωρεές από αυτό που δεν τους περισσεύει. Θα τα καταχωρίσουμε και θα τα δημοσιοποιήσουμε όλα. Συνεχίστε να μοιράζεστε!

Είμαι μάρτυρας μιας απέλασης. Είναι τρομερό. Όμως δεν εγκαταλείπουμε τίποτε, θα συνεχίσουμε στο Παρίσι. Θα είμαστε εκεί και θα είστε κι εσείς.

Ευχαριστώ.

Manu

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Passeurs d’ hospitalités, στις 25 Οκτωβρίου 2016.

Μετάφραση: Βασιάννα Κωνσταντοπούλου

Διαβάστε επίσης

Μαθήματα αρχιτεκτονικής από το στρατόπεδο του Καλαί