Ο Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο II δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τις ΗΠΑ. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς για πόσα εγκλήματα βαρύνεται η χώρα, ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική. Τώρα, όμως, με τον Ντόναλτ Τραμπ πρόεδρο, τα πράγματα τείνουν να χειροτερεύσουν. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές, ο Τάιμπο αρκέστηκε να πει ότι ο Τραμπ είναι ένας «επικίνδυνος βλάκας». Σήμερα, αφού έχει ανάψει το πρώτο cigarillo της μέρας, μας εξηγεί τους φόβους του: «οι σχέσεις ΗΠΑ-Μεξικού θα γίνονται όλο και πιο τεταμένες. Θα υπάρξουν συνέπειες στη Λατινική Αμερική, και όχι μόνο. Σε ολόκληρο τον κόσμο οι λαϊκιστές θα υψώσουν το ανάστημά τους και οι ρατσιστές, βλέποντας την εκλογική επιτυχία, θα αυξήσουν τις επιθέσεις και τις προσβολές».

 Συνέντευξη στη Στεφάνια Παρμετζάνι

Μετάφραση: Πέτρος-Ιωσήφ Σταγκανέλλης

Ποιες είναι οι ως τώρα συνέπειες, αλλά και οι μελλοντικές, στην οικονομία της χώρας σου, του Μεξικού, το οποίο βρέθηκε στο επίκεντρο του προεκλογικού αγώνα;

Διαφορετικές, αλλά όλες αρνητικές. Μπορεί να μειωθούν ή και να κοπούν τα εμβάσματα που στέλνουν οι μετανάστες στις οικογένειές τους, μπορεί να σημειωθεί μια κρίση στην αγορά εργασίας. Ο Τραμπ έχει κηρύξει πολλές φορές πόλεμο στο ελεύθερο εμπόριο, από το οποίο επωφελείται πολύ περισσότερο η Αμερική από το Μεξικό, κι αυτό, από μόνο του, θα προκαλέσει ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών. Αν, όπως έχει εξαγγείλει, βάλει δασμούς στις βορειοαμερικάνικες maquiladoras, δηλαδή τις βιομηχανίες που δουλεύουν με καθεστώς φοροαπαλλαγών στο Μεξικό, αυτά τα εργοστάσια θα αναγκαστούν να φύγουν από το Μεξικό. Και οι εργάτες τι θα απογίνουν; Θα ακολουθήσουν τις εταιρίες; Θα αναγκαστούν να περάσουν τα σύνορα;

Και οι Μεξικάνοι που εργάζονται ήδη στις ΗΠΑ, χωρίς χαρτιά;

Η κατάστασή τους θα χειροτερέψει. Ο Τραμπ μιλά για απελάσεις, αλλά δεν έχει καταλάβει ή υποκρίνεται ότι δεν έχει καταλάβει ποιοι είναι στην πραγματικότητα όλοι αυτοί τους οποίους αποκαλεί παράνομους μετανάστες.

Γι’ αυτόν είναι εγκληματίες, έμποροι ναρκωτικών και βιαστές…

Δεν ξέρει ή υποκρίνεται ότι δεν ξέρει την πραγματικότητα, δεν ξέρει ότι χωρίς τους παράνομους εργάτες κανένας δεν θα πήγαινε να καθαρίσει τις πισίνες του Λος Άντζελες ή να μαζέψει μήλα στο Όρεγκον.

Θέλει να κατασκευάσει ένα τείχος κατά μήκος όλης της συνοριακής γραμμής;

Αυτό είναι μια γελοιότητα.

Δεν πιστεύετε ότι είτε με τη μορφή περίφραξης είτε με τη μορφή τείχους, ο φράχτης θα κατασκευαστεί;

Το τείχος υπάρχει ήδη και, έτσι κι αλλιώς, όλο το σύνορο, από τη μια ακτή ως την άλλη, είναι ήδη μια στρατιωτικοποιημένη ζώνη. Υπάρχουν ήδη έλεγχοι πολύ πιο εξελιγμένοι τεχνολογικά από αυτούς που θα μπορούσε να προσφέρει μια φυσική περίφραξη ύψους πέντε ή έξι μέτρων: drones, αισθητήρες κίνησης, συνοριοφύλακες κι από τις δυο πλευρές των συνόρων. Όταν ο Τραμπ, σε κάθε προεκλογική του ομιλία, επαναλάμβανε ότι θα κατασκευάσει ένα απροσπέλαστο τείχος, το οποίο, μάλιστα, θα έβαζε εμάς τους Μεξικάνους να το πληρώσουμε, απευθυνόταν σε μια λαϊκή τάξη λευκών εργαζομένων. Το τείχος έχει μια συμβολική αξία, γι’ αυτό το επαναλαμβάνει ακόμα και σήμερα Το μήνυμά του είναι ένα τυπικά ρατσιστικό, λαϊκιστικό μήνυμα, παρόμοιο με πολλά από αυτά που ακούγονται και στην Ευρώπη.

Όταν ο Τραμπ υπόσχεται ότι θα ξαναγυρίσει την Αμερική στις μέρες της παλιάς παράδοσης μεγαλείου, εσείς τι σκέφτεστε;

Θα μου άρεσε να μας προσδιορίσει λίγο το περιεχόμενο αυτού του μεγαλείου. Τι εννοεί; Θέλει οι ΗΠΑ να γίνουν πιο συμπαθητικές, πιο ευγενείς ή να γίνουν ο άρχοντας του πλανήτη; Είναι ένα μεγαλείο όπως της αυτοκρατορικής Ρώμης; Θέλει να παρατάξει τις λεγεώνες του; Τι ακριβώς προσπαθεί να μας πει;

Ανησυχείτε μόνο για την εκλογή του Τραμπ;

Όχι, ανησυχώ και για τη συμπεριφορά της μεξικάνικης κυβέρνησης, των τόσων πολλών μπάτλερ, της δουλοπρεπούς πολιτικής τους, της υποταγμένης σε ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο το οποίο συγκρούεται με τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού.

 Ο Ομπάμα, τη νύχτα των εκλογών, είχε δηλώσει πως, όπως και να πάνε τα πράγματα, την επόμενη μέρα έτσι κι αλλιώς ο ήλιος θα ανατείλει…

Δεν υπάρχει αμφιβολία: το μέλλον θα συνεχίσει να είναι ανησυχητικό, όπως άλλωστε πάντα ήταν. Όμως, υπάρχουν διαφορές, κι αυτή είναι σημαντική, ιδίως για τις συγκρούσεις που ζει σήμερα το Μεξικό.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Republicca, στις 19 Νοεμβρίου 2016.

Ο Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ είναι μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος, ιστορικός και θεμελιωτής του νέου λατινοαμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Γεννήθηκε το 1949 στη Χιχόν της Ισπανίας. Το 1958 μετανάστευσε με την οικογένειά του στο Μεξικό. Έχει συγγράψει περίπου πενήντα έργα (μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, ιστορία, ρεπορτάζ και χρονικά) που έχουν δημοσιευτεί σε εικοσιπέντε χώρες και έχουν μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες. Oρισμένα από τα μυθιστορήματά του έχουν αναδειχθεί “βιβλία της χρονιάς” από τους New York Times, τη Monde και τους Los Angeles Times. Το 1992 κέρδισε το βραβείο Planeta / Joaquin Mortiz και τρεις φορές τού απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Dashiell Hammett για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα. H βιογραφία του Tσε Γκεβάρα που έγραψε το 1996 έχει διαβαστεί σε όλο τον κόσμο και το 1998 κέρδισε το βραβείο Bancarella, ως “βιβλίο της χρονιάς” στην Iταλία. Eπίσης είναι ο ιδρυτής και οργανωτής του ετήσιου θερινού φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας Semana Negra, Mαύρη Eβδομάδα, στη Xιχόν της Iσπανίας.