Πέντε άρθρα που αναλύουν την αθέατη πλευρά των γεγονότων και ενδιαφέρουσες ματιές στον κόσμο, την εβδομάδα που πέρασε. Η συντακτική ομάδα του pass-world.gr τα διάλεξε και σας τα προτείνει.
1. Η ρύπανση από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία θα έχει επιπτώσεις για δεκαετίες
Από τις διαρροές χημικών μέχρι τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει μια σειρά δραματικών οικολογικών επιπτώσεων.
Στα τέλη Μαΐου, ένα μεγάλο σύννεφο ροζ καπνού δημιουργήθηκε γύρω από ένα χημικό εργοστάσιο και υψώθηκε πάνω από πολυκατοικίες στην ανατολική πόλη Σεβεροντονέτσκ της Ουκρανίας. Ο καπνός ήταν τοξικός, προερχόταν από μια δεξαμενή νιτρικού οξέος που είχε χτυπηθεί από τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις.
«Μην βγαίνετε από τα καταφύγια!», δήλωσε ο κυβερνήτης της περιοχής, Σέρχι Γκαντάι, στην Telegram, μετά την επίθεση.
Από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, οι εκρήξεις σε χημικά εργοστάσια έχουν γίνει μια τρομακτική πραγματικότητα για τους πολίτες, αποτελώντας μόνο ένα παράδειγμα του συγκλονιστικού τιμήματος που έχει σηματοδοτήσει ο πόλεμος για το περιβάλλον της χώρας.
Οι ρουκέτες μολύνουν το έδαφος και τα υπόγεια ύδατα, οι πυρκαγιές απειλούν να εκτοξεύσουν ραδιενεργά σωματίδια και τα πολεμικά πλοία φέρονται να έχουν σκοτώσει δελφίνια στη Μαύρη Θάλασσα.
Αν και δεν είναι τόσο ορατό όσο οι χιλιάδες χαμένες ζωές, το περιβαλλοντικό κόστος του πολέμου είναι ύπουλο, βλάπτοντας αθόρυβα την υγεία των ανθρώπων και την άγρια ζωή, με συνέπειες που θα διαρκέσουν για δεκαετίες μετά τη λήξη των μαχών. Σε αυτό το τοπίο, ανοίγει και η συζήτηση για το κατά πόσο η Ουκρανία μπορεί να προσφύγει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την διάπραξη «περιβαλλοντικών εγκλημάτων» σε βάρος της.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ για την περιβαλλοντική διάσταση της καταστροφής που συνελείται στην Ουκρανία στο Vox.
2. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει διαβρώσει το «ταμπού των πυρηνικών»
Το 1999 η Νina Τannenwald, πολιτική επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Brown, έγραψε μια μελέτη αναλύοντας κάτι που είχε παρατηρήσει μεταξύ στρατηγών, πολιτικών και αναλυτών: το «ταμπού των πυρηνικών». Όπως υποστήριζε, δεν είναι απλώς ένα ζήτημα γενικής αμηχανίας ή προσωπικών ηθικών συστολών. Είχε σημαντικές επιπτώσεις. Η απουσία πυρηνικών πολέμων στα χρόνια που ακολούθησαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δεν είχε μόνο στόχο αποτρεπτικό. Βασιζόταν επίσης στην ολοένα και διογκούμενη αίσθηση του εγγενούς λάθους, λέει η ίδια.
Το ταμπού των πυρηνικών ενισχύθηκε μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις χώρες που κατά καιρούς ανέπτυσσαν πυρηνικό οπλοστάσιο να καταχωρούνται ως «βάρβαρες».
«Μια εκτόξευση, Μπόρις, και πάει η Αγγλία» ανέφερε προσφάτως Ρώσος παρουσιαστής στο κρατικό κανάλι Russia-1. Οι δημόσιες αναφορές πλέον είναι διαρκείς και οι αναλυτές μιλούν όλο και περισσότερο για τον πυρηνικό κίνδυνο.
Όπως σημειώνει το άρθρο του Economist, αυτός ο πόλεμος είναι απίθανο να εξελιχθεί σε πυρηνικό. Όμως, αυξάνει τον κίνδυνο να εξελιχθούν πυρηνικές μελλοντικές συρράξεις.
Διαβάστε περισσότερα για το θέμα στον economist.com
3. Το lock-down στη Σαγκάη μπορεί να έληξε, αλλά όχι και η πολιτική «μηδενικού Covid» της Κίνας
Μόλις ξημέρωσε η 1η Ιουνίου, οι 25 εκατομμύρια κάτοικοι της Σαγκάης πήραν την πρώτη τους ανάσα ελευθερίας μετά από δύο μήνες, καθώς η τοπική κυβέρνηση ήρε το lock-down της πόλης για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
Ενθουσιασμένοι πολίτες συγκεντρώθηκαν στους δρόμους και στην παραλιακή περιοχή της πόλης, για να βγάλουν selfies, να πιουν και να χορέψουν. Τους τελευταίους δύο μήνες, στους περισσότερους από αυτούς είχε απαγορευτεί η έξοδος από τα διαμερίσματά τους και ζούσαν με αγαθά που αγόραζαν από άτυπες ενώσεις γειτόνων, καθώς η άλλοτε πολύβουη πόλη αντιμετώπιζε μια ραγδαία ημερήσια αύξηση των λοιμώξεων.
Παρά το γεγονός ότι η Σαγκάη έχει πλέον απαλλαγεί από τους δραστικούς περιορισμούς, ή ευρύτερη προσέγγιση της Κίνας παραμένει αυτή του «μηδενικού Covid».
Με άλλα λόγια, η ζωή στην Κίνα εξακολουθεί να είναι διαφορετική από ό,τι είναι αλλού στον κόσμο.
Το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού μεταξύ των ηλικιωμένων στην Κίνα και η έλλειψη συγκεκριμένου οδικού χάρτη εξόδου από αυτή την πολιτική μηδενικών κρουσμάτων σημαίνει ότι πιθανότατα η χώρα θα διατηρήσει αυτή την προσέγγιση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ιδίως ενόψει της διεξαγωγής μιας σημαντικής συνόδου του Κομμουνιστικού Κόμματος στα τέλη του έτους, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ θα ανακοινώσει πιθανότατα την τρίτη θητεία του.
Διαβάστε το ρεπορτάζ στο Africa Quartz.
4. Τι είναι η ευρωπαϊκή οδηγία για τη διαφάνεια αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών;
Στις αρχές Απριλίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της έναρξης διαπραγματεύσεων με τις κυβερνήσεις της ΕΕ για την υιοθέτηση της οδηγίας διαφάνειας των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Πρόκειται για ένα πακέτο δεσμευτικών μέτρων που στοχεύουν στην αντιμετώπιση του μισθολογικού χάσματος μεταξύ των δύο φύλων, το οποίο θα υποχρεώνει τις εταιρίες της ΕΕ με τουλάχιστον 50 εργαζόμενους να είναι πλήρως διαφανείς όσον αφορά τις αμοιβές που παρέχουν στο προσωπικό τους.
Αυτό συνεπάγεται την κατάργηση του μισθολογικού απορρήτου, καθώς και τη μετακίνηση της ευθύνης για την δικαστική απόδειξη της ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων στις ίδιες τις εταιρίες.
Προς το παρόν, μόνο δέκα χώρες της ΕΕ –Αυστρία, Βέλγιο, Δανία, Γερμανία, Ισπανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία και Σουηδία– έχουν θεσπίσει νομικά πλαίσια για τη διαφάνεια των αμοιβών. Δύο ακόμη χώρες –η Ιρλανδία και η Ολλανδία– σκέφτονται να κινηθούν στην ίδια κατεύθυνση.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στο Politico.
5. Tα κορίτσια skateboarders της Νότιας Αφρικής μέσα από τον φακό του Καράμπο Μούκι
Με τη σειρά φωτογραφιών «Island Gals», ο φωτογράφος και skateboarder Καράμπο Μούκι αποτίει φόρο τιμής στη νέα γενιά του Γιοχάνεσμπουργκ και ιδιαίτερα στα νέα κορίτσια που διεκδικούν μια ισότιμη εκπροσώπηση στο άθλημα.
Ο Μούκι άρχισε να καταγράφει τη σκηνή του skate στο Γιοχάνεσμπουργκ λόγω της αγάπης του για το άθλημα. Εμπνευσμένος από το έργο του ντοκιμαντερίστα φωτογράφου της εποχής του Απαρτχάιντ Πήτερ Μαγκουμπάνε και του μαύρου Αμερικανού αθλητικού φωτογράφου Ατίμπα Τζέφερσον, ο Μούκι χρησιμοποιεί το έργο του ως έναν τρόπο για να προωθήσει συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών κοινοτήτων.
«Μέσα από την ταραχώδη ιστορία της Νότιας Αφρικής, με την καταπίεση και τον φυλετικό διαχωρισμό που υπήρξε, αναδύθηκε μια θριαμβευτική κληρονομιά υπερηφάνειας. Μια εγγενής υπερηφάνεια που αναγνωρίζεται στη συλλογική συνείδηση και αποτελεί τον ιστό της νεανικής κουλτούρας της Νότιας Αφρικής», λέει ο Μούκι.
Μιλώντας για την αποφασιστικότητα αυτής της νέας γενιάς να διεκδικήσει τον χώρο και την ταυτότητά της, ο Μούκι εστιάζει με τη νέα σειρά φωτογραφιών του, στα κορίτσια skaters που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αθλήματος στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Διαβάστε για το θέμα στο Huck.
){kind=link}