Ο νικητής των προκριματικών εκλογών στην Αργεντινή απορρίπτει τις αμβλώσεις και προωθεί την οπλοφορία. Ταυτόχρονα, υπερασπίζεται την ελευθερία του φύλου και τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών.
Του Federico Rivas Molina
Μετάφραση: Συντακτική ομάδα pass-world.gr
Ο Javier Milei, ο νικητής των προκριματικών εκλογών της περασμένης Κυριακής στην Αργεντινή χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό ιδεών και προτάσεων, οι οποίες κάνουν δύσκολη την πολιτική ταξινόμησή του. Όταν του ζητείται ένας χαρακτηρισμός, δηλώνει «αναρχοκαπιταλιστής», επειδή «ο εχθρός είναι το κράτος».
Ωστόσο, ταυτόχρονα, πιστεύει ότι το κράτος πρέπει να είναι υπεύθυνο μόνο για την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη.
Ο Milei δεν κρύβει την ομοιότητά του με άλλους ακροδεξιούς ηγέτες της περιοχής, όπως ο Zair Bolsonaro στη Βραζιλία ή ο José Antonio Kast στη Χιλή.
Οι αρχές του είναι «ζωή, ελευθερία και ιδιοκτησία». Αντιτίθεται στις αμβλώσεις, προωθεί την ελεύθερη οπλοφορία, αρνείται την κλιματική αλλαγή, υπερασπίζεται το ατομικό δικαίωμα επιλογής φύλου, τον γάμο των ομοφυλοφίλων και τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών.
Είναι επίσης αντικληρικός. Θεωρεί τον Πάπα Φραγκίσκο ενσάρκωση του κομμουνισμού και συχνά λέει ότι είναι έτοιμος να περάσει στον Ιουδαϊσμό.
Ο Milei έχει χτυπήσει μια ευαίσθητη χορδή σε μια στρατιά απογοητευμένων, έτοιμων να δυναμιτίσουν τα πάντα, προκειμένου να κάνουν μια νέα αρχή.
Το «εχθρικό» κράτος και η «εκτροπή της κοινωνικής δικαιοσύνης»
Η βάση του προτεινόμενου οικονομικού μοντέλου του Milei για την Αργεντινή είναι η συρρίκνωση του κράτους στην ελάχιστη έκφρασή του, ο μόνος τρόπος για να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες και το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Αν οι πολιτικοί αποτελούν μια «παρασιτική και διεφθαρμένη κάστα», το κράτος είναι ο χώρος όπου κάνουν τις βρώμικες δουλειές τους και κλέβουν χρήματα από τον πολίτη.
Ο υποψήφιος έχει ήδη ανακοινώσει ότι, αν κερδίσει, θα καταργήσει τα Υπουργεία Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Ανάπτυξης, τα «μαύρα κουτιά» που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί για να πλουτίζουν.
Το βράδυ της Κυριακής, όταν ήδη γνώριζε ότι είχε κερδίσει τις προκριματικές εκλογές, δήλωσε στους υποστηρικτές του ότι «βρίσκονται μπροστά στο τέλος του μοντέλου της κάστας».
Η εκτροπή της κοινωνικής δικαιοσύνης μεταφράζεται σε μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, υποστήριξε, ως μια άμεση κριτική στο κρατικό μοντέλο που έχει προτείνει ο Περονισμός.
Σύμφωνα με τον Milei, ο ρόλος του κράτους θα πρέπει να περιορίζεται στην εσωτερική ασφάλεια και στη διοίκηση του δικαστικού συστήματος. «Βλέπω το κράτος ως εχθρό, η φορολογία είναι κατάλοιπο της δουλείας. Ο φιλελευθερισμός δημιουργήθηκε για να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την καταπίεση των μοναρχών, που σε αυτή την περίπτωση είναι το κράτος», έχει υποστηρίξει.
Γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου
«Για μένα, ο γάμος είναι ένα συμβόλαιο» μεταξύ ιδιωτών, υποστηρίζει ο Milei, και ως εκ τούτου το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει. Οι άνθρωποι μπορούν να παντρεύονται όποιον θέλουν, είτε είναι διαφορετικού είτε ίδιου φύλου. Ο Milei τάσσεται, επίσης, κατά του κρατικά ρυθμιζόμενου «γάμου ως θεσμού».
Ομοφυλοφιλία
Αν το άτομο είναι ένα ον που δεν μπορεί να εξαρτιέται από το κράτος, ο τρόπος που βιώνεται η σεξουαλικότητα «είναι μια προσωπική επιλογή», σύμφωνα με τον Milei. «Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί ασθένεια».
Πώληση οργάνων
Η πώληση οργάνων για οικονομικές ανάγκες θα πρέπει να ρυθμίζεται, υποστηρίζει ο Milei, από την προσφορά και τη ζήτηση, χωρίς την παρέμβαση οποιασδήποτε αρχής.
«Η πρωταρχική μου περιουσία είναι το σώμα μου, γιατί να μην μπορώ να διαθέσω το σώμα μου; Υπάρχουν 7.500 άνθρωποι που υποφέρουν, περιμένοντας για μεταμοσχεύσεις, κάτι δεν πάει καλά. Αυτό που προτείνω είναι να αναζητήσουμε τους μηχανισμούς της αγοράς για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα».
Στην αρχή της εκλογικής εκστρατείας επέκτεινε το σκεπτικό και στην πώληση οργάνων των παιδιών, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιον αποτελούν «ιδιοκτησία των γονέων». Στον απόηχο των σφοδρών αντιδράσεων που προκάλεσε, δεν επανήλθε στο θέμα.
Εκτρώσεις
Τα οφέλη της ατομικής ελευθερίας αγγίζουν τα όρια τους για τον Milei στο ζήτημα των αμβλώσεων. Πρόκειται για ένα θέμα στο οποίο αποδίδει μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του είναι «γαλάζιοι», το χρώμα που ταυτίστηκε με τις καθολικές ομάδες που έκαναν εκστρατεία κατά του νόμου για την εκούσια διακοπή της εγκυμοσύνης που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο τον Δεκέμβριο του 2020.
Η αντίθεσή του δεν είναι ηθική. «Είμαι φιλελεύθερος και ο φιλελευθερισμός είναι ο σεβασμός στις επιλογές ζωής των άλλων. Αν πας ενάντια στη ζωή, δεν υπάρχει ιδιοκτησία ή ελευθερία που να μετράει. Και η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από τη σύλληψη. Είναι ένα μαθηματικό πρόβλημα: η ζωή είναι ένα συνεχές με δύο διακριτά άλματα: τη σύλληψη και τον θάνατο. Σε ποια εβδομάδα είναι σωστή η άμβλωση; 14 εβδομάδες; 14 εβδομάδες μείον ένα δευτερόλεπτο δεν έχεις δικαιώματα και 14 εβδομάδες και ένα δευτερόλεπτο έχεις δικαιώματα; Μια γυναίκα μπορεί να επιλέξει για το σώμα της, αλλά αυτό που έχει μέσα στη μήτρα της δεν είναι το σώμα της».
Σχέσεις με την Καθολική Εκκλησία
Ο Milei επιτίθεται συχνά στον Πάπα Φραγκίσκο, τον οποίο έχει αποκαλέσει «Ιησουίτη που προωθεί τον κομμουνισμό», «μοχθηρό χαρακτήρα» ή «εκπρόσωπο του κακού στη Γη».
Η Επισκοπική Διάσκεψη της Αργεντινής έχει αποκηρύξει περισσότερες από μία φορές την «άδικη κακομεταχείριση» του υποψηφίου προς τον Αργεντινό Ποντίφικα.
Ο Milei είναι επίσης θαυμαστής του Ιουδαϊσμού και του Ισραήλ, μιας χώρας που θεωρεί πιθανό σύμμαχο, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε περίπτωση που κερδίσει την προεδρία τον Οκτώβριο.
Νομιμοποίηση των ναρκωτικών
O Milei τάσσεται υπέρ της νομιμοποίησης των ναρκωτικών. Η κατανάλωση είναι μια ατομική ενέργεια στην οποία το κράτος και το δικαστικό σύστημα δεν έχουν λόγο να παρεμβαίνουν, εφόσον ο εθισμός δεν δημιουργεί έξοδα για το κράτος. «Αν θέλετε να αυτοκτονήσετε, δεν έχω κανένα πρόβλημα, αλλά μη μου ζητάτε να πληρώσω το λογαριασμό».
Ταυτότητα φύλου
Το ίδιο επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο Milei για την υπεράσπιση της χρήσης ναρκωτικών χρησιμοποιεί και για την υπεράσπιση της ταυτότητας φύλου. «Θέλεις να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως transexual; Κάν’ το, δεν με νοιάζει, αρκεί να μην με κάνεις να πληρώσω εγώ το λογαριασμό».
Κλιματική αλλαγή
Ο Milei είναι αρνητής της κλιματικής αλλαγής, όπως και οι δύο από τους ηγέτες που θαυμάζει περισσότερο: ο Donald Trump και ο Jair Bolsonaro. «Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι άλλο ένα από τα ψέματα του σοσιαλισμού. Πριν από 10 ή 15 χρόνια υποστήριζαν ότι ο πλανήτης θα παγώσει. Τώρα υποστηρίζουν ότι θερμαίνεται», υποστηρίζει.
Ιστορική μνήμη
Ο Milei δεν είναι υπερασπιστής της στρατιωτικής δικτατορίας της Αργεντινής (1973-1983), τουλάχιστον δημοσίως.
Αφήνει τον ρόλο αυτόν στην υποψήφια αντιπρόεδρό του, την Victoria Villaroel, κόρη στρατιωτικών και υπέρμαχο μιας «ιστορικής αλήθειας», η οποία λαμβάνει υπόψη της όχι μόνο την εκδοχή των θυμάτων-πολιτών, αλλά και εκείνη των ένστολων που καταδικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Εάν γίνει μέλος της κυβέρνησης, η Villaroel θα διαδραματίσει βασικό ρόλο, όπως έχει ήδη δηλώσει ο Milei, σε θέματα εθνικής ασφάλειας και άμυνας.
Ασφάλεια και οπλοφορία
Ο Milei τάσσεται υπέρ της μείωσης της ηλικίας ποινικής ευθύνης των ανηλίκων και της «απελευθέρωσης της νόμιμης αγοράς όπλων», η οποία είναι πολύ περιορισμένη στην Αργεντινή. «Η κατοχή όπλων αφαιρεί σχετική εξουσία από το κράτος, το οποίο έχει το μονοπώλιο της βίας. Η βία δεν χρειάζεται να ρυθμίζεται από το κράτος».
Δολαριοποίηση
Σύμφωνα με τον Milei, η δολαριοποίηση θα βάλει τέλος στον πληθωρισμό, το κακό που καταστρέφει την οικονομία της Αργεντινής εδώ και έναν αιώνα. Στις προτάσεις του περιλαμβάνεται «η πυρπόληση της Κεντρικής Τράπεζας», ώστε η χώρα να μην μπορεί να εκδίδει νόμισμα, «μια απάτη που οδηγεί στην απώλεια της αγοραστικής δύναμης».
«Όταν αφαιρεθεί η μηχανή εκτύπωσης χαρτονομισμάτων από τους πολιτικούς, ο πληθωρισμός θα σταματήσει, διότι ο πληθωρισμός είναι πάντα και παντού ένα νομισματικό φαινόμενο που δημιουργείται από την περίσσεια χρήματος. Η δολαριοποίηση της οικονομίας αποτελεί μια ριζοσπαστική εκδοχή της μετατρεψιμότητας του πέσο σε δολάριο, που τη δεκαετία του 1990, επί προεδρίας Carlos Menem, έφερε τον ΔΤΚ (Δείκτη Τιμών Καταναλωτή) σε μονοψήφιο ποσοστό», έχει πει ο ίδιος.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην El País
Διαβάστε επίσης:
Αργεντινή: 30.400 εξαφανισμένοι… ένας αριθμός «ανοικτός»
Γουστάβο Πέτρο: Η αυξανόμενη δύναμη της ακροδεξιάς καταστρέφει τη δημοκρατία
