To Άρθρο 19 του καταστατικού χάρτη του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) [1] είναι ξεκάθαρο: θεμελιώνει αυτολεξεί ότι κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να επέμβει, άμεσα ή έμμεσα και με οποιαδήποτε κίνητρα, σε άλλο κράτος πάνω σε ζητήματα που αφορούν την εσωτερική ή εξωτερική του πολιτική. Η συγκεκριμένη αρχή αποκλείει όχι μόνο την ένοπλη βία αλλά και οποιαδήποτε άλλη μορφή παρέμβασης ή απειλής της προσωπικότητας του κράτους, καθώς και των πολιτικών, οικονομικών και πολιτισμικών στοιχείων που το συγκροτούν.

Εδώ και δύο δεκαετίες, και με ιδιαίτερη σφοδρότητα τα τελευταία χρόνια, μια ομάδα κυβερνήσεων που εντάσσονται στον συγκεκριμένο περιφερειακό οργανισμό, εξαπέλυσαν –πάντοτε υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ– μια σταυροφορία ενάντια στο κράτος της Βενεζουέλας· μια σταυροφορία που τοποθετεί τα συγκεκριμένα κράτη σε μια θέση ανοικτής και κυνικής παραβίασης των προαναφερόμενων προβλέψεων, καθώς και πολλών άλλων δεσμεύσεων που περιλαμβάνονται στον καταστατικό χάρτη, ο οποίος ορίζει τις υποχρεώσεις των κρατών της αμερικανικής ηπείρου στις διμερείς και πολυμερείς σχέσεις τους.

Εξαιτίας του κεντρικού του ρόλου σε αυτή τη σταυροφορία, η θέση του Λουίς Αλμάγκρο [2] ως Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού είναι απαράδεκτη. Το γεγονός ότι ο επικεφαλής του πιο σημαντικού πολυμερούς οργανισμού της ηπείρου, που είναι υπεύθυνος για την εφαρμογή των κανόνων του, υιοθετεί μια επεμβατική θέση, αποτελεί μια εξοργιστική αντίφαση που καταλύει κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης μεταξύ των κρατών και εντός τους, και είναι μια στάση που θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή και μαζί της τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών της αμερικανικής ηπείρου.

Όπως είναι γνωστό, αυτή η επιθετική στάση πήρε τη μορφή άμεσης υποκίνησης σε πραξικόπημα και εμφύλια διαμάχη από τις 23 Ιανουαρίου 2019, όταν ο Χουάν Γκουαϊδό αυτό-ανακηρύχθηκε ως μεταβατικός Πρόεδρος της Βενεζουέλας, σε μια εμφανώς συμφωνημένη με τις ΗΠΑ επιχείρηση ανατροπής της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο. Έκτοτε, ακολούθησαν ασταμάτητες πράξεις εχθρότητας και απειλές χρήσης βίας εναντίον της Βενεζουέλας από όλες τις χώρες της νότιας και κεντρικής Αμερικής που κυβερνώνται από δεξιές ή ακροδεξιές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων ξεκάθαρα φασιστικών μορφωμάτων όπως στην περίπτωση της Βραζιλίας και της Κολομβίας.

Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε η τελευταία και πιο εξόφθαλμη επίδειξη της ατιμωρησίας με την οποία κράτη που συμμαχούν με τις ΗΠΑ παραβιάζουν τις πιο θεμελιώδεις αρχές που υποτίθεται ότι διαμορφώνουν τις σχέσεις τους με τους γείτονές τους, όπως η αρχή της καλής πίστης που –στα χαρτιά– οφείλει να τις καθοδηγεί. Στην πραγματικότητα, η παρουσία των Προέδρων της Κολομβίας, της Χιλής και της Παραγουάης, καθώς και του απερίγραπτου Αλμάγκρο, στη συναυλία που οργανώθηκε από επιχειρηματίες [3] και το θέαμα της διεθνούς δεξιάς που υποστηρίζει την επέμβαση στη Βενεζουέλα, δεν μπορούν να ερμηνευθούν με άλλο τρόπο παρά ως μια πράξη εχθρότητας που ασκείται εναντίον της συγκεκριμένης χώρας.

Είναι επιτακτικό, όλοι οι προαναφερόμενοι δρώντες και ειδικά οι κυβερνήσεις της Κολομβίας και των ΗΠΑ να σταματήσουν την αποσταθεροποιητική καμπάνια τους εναντίον του Καράκας, να σταματήσουν να βασίζονται σε μια ολοένα και πιο απατηλή υπεράσπιση της δημοκρατίας που επιχειρεί να στρέψει τους πολίτες της Βενεζουέλας σε μια εμφύλια σύγκρουση, και να αναλάβουν όλες τις υποχρεώσεις τους αναφορικά με τη μη επέμβαση και τον απόλυτο σεβασμό της κυριαρχίας της Βενεζουέλας, στον οποίο δεσμεύονται από τον καταστατικό χάρτη του οποίου τις αρχές υποτίθεται ότι υπερασπίζονται.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Jornada, στις 23 Φεβρουαρίου 2019.

Σημειώσεις

[1] Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών αποτελεί διακρατική αμυντική συμμαχία των χωρών της αμερικανικής ηπείρου και εδρεύει στην πρωτεύουσα στη Ουάσιγκτον. Τον Ιούνιο του 2018, μετά από εισήγηση των ΗΠΑ, η Ολομέλεια του Οργανισμού ενέκρινε (με 19 ψήφους υπέρ, 4 κατά και 11 αποχές) την έναρξη της διαδικασίας αναστολής της συμμετοχής της Βενεζουέλας, στο όνομα της «υπεράσπιση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», όπως διατεινόταν η απόφαση [Σ.τ.Μ].

[2] Ο Λουίς Αλμάγκρο, ως Γενικός Γραμματέας του ΟΑΚ, είχε δηλώσει ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2018 ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα δεν θα πρέπει να αποκλειστεί [Σ.τ.Μ].

[3] Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, οργανώθηκε στην πόλη Κουκουτά, στα σύνορα της Βενεζουέλας από την πλευρά της Κολομβίας, μεγάλη συναυλία με τον τίτλο “Venezuela Aid”, με πρωτοβουλία του βρετανού δισεκατομμυριούχου Ρίτσαρντ Μπράνσον και με εξαγγελλόμενο στόχο τη συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας για τους πολίτες της Βενεζουέλας. Στη συναυλία εκτός από τον Χουάν Γκουαϊδό παρευρέθηκαν οι Πρόεδροι της Κολομβίας, της Παραγουάης και της Χιλής, καθώς και ο Πρόεδρος του ΟΑΚ. Η κυβέρνηση του Μαδούρο ως απάντηση έκλεισε τα σύνορα της χώρας με την Κολομβία, υποστηρίζοντας ότι  η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας αποτελεί προκάλυμμα για τη στρατιωτική επέμβαση στη χώρα. Tην ίδια άποψη, εκφράζουν και αριστερές πολιτικές πρωτοβουλίες, κριτικές προς τον Μαδούρο, αλλά και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων. Για μια ανάλυση του συγκεκριμένου ζητήματος βλ. εδώ  [Σ.τ.Μ].

Διαβάστε επίσης: “Για μια δημοκρατική λύση στη Βενεζουέλα από και για τον λαό της”