Η Marga Ferré, συν-πρόεδρος του δικτύου Transform Europe, μιλά για το “Παγκόσμιο Κύπελλο της Ντροπής”, που θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες στο Κατάρ. Σε μια χώρα όπου παραβιάζονται κατάφωρα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, η ρητορική περί πολιτισμικής διαφοράς αποτελεί προκάλυμμα συναίνεσης στην καταπίεση, εξηγεί η ίδια.
Της Marga Ferré
Μετάφραση: Συντακτική ομάδα pass-world.gr
Πριν από λίγες ημέρες, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών κάλεσε τους ομοφυλόφιλους φιλάθλους που θα παρακολουθήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ να «σέβονται το κράτος υποδοχής», το οποίο αποτελεί «μια χώρα με πολύ διαφορετικά πολιτισμικά πρότυπα από τα δικά μας».
Ο Βρετανός υπουργός δέχτηκε τόση κριτική που ακόμη και ο πρόεδρος του κόμματος των Τόρις αναγκάστηκε να απευθυνθεί στα μέσα ενημέρωσης για να επανορθώσει για τα ανεκδιήγητα λεγόμενά του.
Αυτό, όμως, που έκανε ο υπουργός ήταν απλώς να επαναλάβει την υποστηριζόμενη από τη FIFA, και βαθιά λανθασμένη, αφήγηση που συγχέει το έθιμο με το νόμο.
Πρόκειται για μια σκόπιμη σύγχυση που κρύβει την περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την οποία έχει επιδείξει η FIFA από τότε που αποφάσισε ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο θα διεξαχθεί στο Κατάρ.
Επιτρέψτε μου να το ξεκαθαρίσω από την αρχή: δεν ασκώ κριτική στον πολιτισμό του Κατάρ, αλλά στους νόμους του, στο σύνολο της νομοθεσίας του που εδραιώνει ένα αυταρχικό κράτος, το οποίο κάνει διακρίσεις, ποινικοποιεί, εκμεταλλεύεται και λογοκρίνει με οργανικό, καθεστωτικό και τιμωρητικό τρόπο.
Ένα αυταρχικό κράτος
Τα πολιτικά κόμματα απαγορεύονται στο Κατάρ. Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου εμπίπτει απόλυτα στον ορισμό ενός αυταρχικού κράτους, το οποίο με τον ευφημισμό της «απόλυτης μοναρχίας», κυβερνάται από μια οικογένεια που κληρονομεί την εξουσία και την ασκεί με δεσποτικό τρόπο ως αναλλοίωτη παράδοση.
Οι γυναίκες στο Κατάρ θεωρούνται ανθρώπινα όντα υπό ανδρική κηδεμονία σύμφωνα με τη νομοθεσία.
Πρόκειται περί ενός καθεστώτος που, σύμφωνα με την έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «εφαρμόζει ένα σύστημα ανδρικής κηδεμονίας που εισάγει διακρίσεις και στερεί από τις γυναίκες το δικαίωμα να λαμβάνουν βασικές αποφάσεις για τη ζωή τους», κάτι για το οποίο η FIFA δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται.
Ακριβώς όπως δεν ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, τα οποία στην πραγματικότητα περιφρονούν.
Αν νομίζετε πως υπερβάλλω, σας διαβεβαιώνω ότι και λίγα λέω: Ο Nasser Al-Khater, ο διευθύνων σύμβουλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ, απείλησε σε επίσημη συνέντευξη Τύπου: «Όποιος υψώσει τη σημαία ΛΟΑΤΚΙ+ στο Παγκόσμιο Κύπελλο θα συλληφθεί με ποινή 7 έως 11 χρόνων».
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εμφανίστηκε απόλυτα εναρμονισμένος με τους νόμους της διοργανώτριας χώρας που θεωρούν ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι έγκλημα που τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι και με θανατική ποινή.
Η ωραιοποίηση του καθεστώτος του Κατάρ περιλαμβάνει την υποβάθμιση του κατασταλτικής της νομοθεσίας με το πρόσχημα της παράδοσης.
Χρειάζεται μεγάλη ιστορική εφευρετικότητα για να πιστέψει κανείς ότι η απαγόρευση των συνδικάτων είναι μια αρχαία παράδοση ή ότι η λογοκρισία της ελευθερίας του Τύπου είναι ένα αταβιστικό έθιμο.
Επινοημένες παραδόσεις
«Οι παραδόσεις που φαίνονται να προέρχονται από την αρχαιότητα είναι συχνά πρόσφατης προέλευσης και πολλές φορές επινοημένες», ανέφεραν οι ιστορικοί Eric Hobswman και Terence Ranger στη λαμπρή μελέτη τους Η επινόηση της παράδοσης, η οποία έδειξε ότι στην περίπτωση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, οι παραδόσεις επινοήθηκαν, με σαφή στόχο τη δικαιολόγηση της κυριαρχίας.
Με άλλα λόγια, ούτε ο ρατσισμός, ούτε η πατριαρχία, ούτε η ομοφοβία είναι πολιτισμικά έθιμα που προηγούνται της καταπίεσης, αλλά ιδεολογικές κατασκευές που τη δικαιολογούν.
Η διοργάνωση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου σε μια χώρα της οποίας το καθεστώς παραβιάζει 20 από τα 30 άρθρα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών φαίνεται να στέλνει το λάθος μήνυμα ότι στο ποδόσφαιρο τα χρήματα προηγούνται των δικαιωμάτων.
Η ωραιοποίηση του καθεστώτος του Κατάρ κρύβει ένα είδος αντίστροφου ρατσισμού.
Όπως έδειξαν η Αραβική Άνοιξη και οι σημερινές θαρραλέες Ιρανές, η πολιτισμική διαφορά δεν μπορεί να αποτελεί βάση για να δικαιολογηθεί η καταπίεση.
Ευτυχώς, υπάρχουν χιλιάδες οπαδοί του αθλήματος που διαφωνούν. Για πολλούς από εμάς αυτό θα είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο Ντροπής, σαν στοιχειώδης πράξη αλληλεγγύης προς τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους και τους εργαζόμενους στο Κατάρ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Público, στις 11 Νοεμβρίου 2022.
Διαβάστε επίσης:
«Αγκάλιασε όποιον θέλεις»: Ένα πρωτοσέλιδο κατά της ομοφοβίας στον αθλητισμό
Πίστη και ποδόσφαιρο: Πώς οι μαύροι μουσουλμάνοι ποδοσφαιριστές άλλαξαν το παιχνίδι
Ρουάντα και Άρσεναλ: Όταν οι φτωχοί δίνουν χορηγίες στους πλούσιους
