Πέντε άρθρα που αναλύουν την αθέατη πλευρά των γεγονότων και ενδιαφέρουσες ματιές στον κόσμο, την εβδομάδα που πέρασε. Η συντακτική ομάδα του pass-world.gr τα διάλεξε και σας τα προτείνει.
1.Γιατί κέρδισε η Λεπέν τη γαλλική Καραϊβική και τη Γουιάνα;
Η Μαρίν Λεπέν μπορεί να μην κέρδισε τη γαλλική Προεδρία, αλλά σοκ προκάλεσε το γεγονός ότι προηγήθηκε με σημαντική διαφορά στη γαλλική Καραϊβική και τη Γουιάνα, όπου ψήφισε κυρίως μαύρο εκλογικό σώμα.
Στον επαναληπτικό δεύτερο γύρο στις 24 Απριλίου, η ακροδεξιά υποψήφια πέρασε τον Εμανουέλ Μακρόν, λαμβάνοντας 70% στη Γουαδελούπη και 61% στη Μαρτινίκα και τη Γαλλική Γουιάνα.
Η Μαρτινίκα, η Γουαδελούπη και η Γαλλική Γουιάνα είναι διοικητικά διαμερίσματα της Γαλλίας και οι κάτοικοί τους είναι Γάλλοι πολίτες, που ζουν σε μια σχέση αγάπης-μίσους με τη μητέρα πατρίδα, την οποία εξακολουθούν να αποκαλούν με το αποικιακό της όνομα: Η Μητρόπολη.
Όπως αναφέρει ο Ρομάν Κρουζ, καθηγητής γεωπολιτικής και διεθνών σχέσεων σε Κολέγιο της Μαρτινίκας, τα αποτελέσματα που έλαβε η Λεπέν στις συγκεκριμένες περιοχές δεν συνιστούν μια καθαρή ψήφο υπέρ της ίδιας, αλλά μια ψήφο εναντίον του Μακρόν.
Το εκρηκτικό μείγμα αυξανόμενης φτώχειας, πληθωρισμού και δυσαρέσκειας για τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα του Μακρόν συνιστούν βασικές παραμέτρους ερμηνείας του εκλογικού αποτελέσματος.
Ιδιαίτερο ρόλο διαδραμάτισαν, σύμφωνα με τον Ρομάν Κρουζ, και οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2021, με επίκεντρο το ζήτημα της πανδημίας, αλλά και την άρνηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων να εμβολιαστεί.
Ακόμα, η υπόθεση της χλωρδεκόνης φαίνεται ότι διαδραμάτισε τον δικό της ρόλο στην όξυνση της δυσαρέσκειας του τοπικού πληθυσμού. Η χλωρδεκόνη είναι ένα φυτοφάρμακο που παράγεται στις ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους καλλιεργητές από τη δεκαετία του 1970 έως τη δεκαετία του 1990, ακόμη και αφότου έγινε γνωστό ότι προκαλεί ασθένειες όπως ο καρκίνος. Μολονότι στη μητροπολιτική Γαλλία απαγορεύτηκε η χρήση του, στις Μαρτινίκα και τη Γουαδελούπη συνέχισε να χρησιμοποιείται.
Τοπικοί ακτιβιστές άσκησαν μια μακρόχρονη δικαστική μάχη, υποστηρίζοντας ότι αυτό ισοδυναμεί με «απερίσκεπτη έκθεση σε κίνδυνο», ωστόσο η προσφυγή τους απορρίφθηκε τελικά τον Απρίλιο, λίγο πριν από τις εκλογές. Στη Μαρτινίκα και τη Γουαδελούπη, πολλοί άνθρωποι ερμήνευσαν την απόφαση ως τιμωρία για την απόρριψη μεγάλου μέρους του τοπικού πληθυσμού απέναντι στα εμβόλια.
Διαβάστε ολόκληρη την ανάλυση στο Οpen Democracy.
2. Βραζιλία: Νέο ρεκόρ αποψίλωσης του Αμαζονίου τον Απρίλιο – Σχεδόν διπλάσια από πέρυσι
Το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σπάει η αποψίλωση του δάσους του Αμαζονίου στη Βραζιλία.
Κατά τις 29 ημέρες του Απριλίου, η αποδάσωση έφτασε σε έκταση τα 1.012 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σχεδόν διπλάσια από το ίδιο διάστημα του 2021.
Αλλά και κατά τους τέσσερις μήνες του έτους, η αποψίλωση του βραζιλιάνικου Αμαζονίου κατέγραψε άλλο ένα θλιβερό ρεκόρ, με 1954 τ.μ δασικής γης να αφανίζεται -αύξηση 69% σε σχέση με το ίδιο τετράμηνο του 2021- κοινώς, μια έκταση γης ανάλογη με δύο φορές το μέγεθος της πόλης της Νέας Υόρκης.
Η αποδάσωση του Αμαζονίου έχει εκτοξευτεί και οι νόμοι για την περιβαλλοντική προστασία έχουν αποδυναμωθεί τις μέρες εξουσίας του ακροδεξιού Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο οποίος υποστηρίζει πως η εκμετάλλευση του Αμαζονίου, σε καλλιέργειες και εξορρύξεις, θα μειώσει τη φτώχεια στην περιοχή.
Διαβάστε περισσότερα στο theguardian.com
3. «Είμαι γκέι και ψυχίατρος»: Ρίσκαρε την καριέρα του, φέρνοντας επανάσταση στην Ψυχιατρική
Κατά τη δεύτερη μέρα του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης (American Psychiatric Association – ΑΡΑ) το 1972 συνέβη κάτι πρωτοφανές.
Καθώς οι ψυχίατροι, κυρίως λευκοί άνδρες με μαύρα κοστούμια, είχαν πάρει τις θέσεις τους, στο πάνελ εμφανίστηκε ένας άνδρας με μάσκα, φαρδύ κοστούμι και περούκα.
«Είμαι ομοφυλόφιλος. Και είμαι ψυχίατρος» ανέφερε ξεκινώντας μια δεκάλεπτη ομιλία όπου περιέγραψε τον μυστικό κόσμο των γκέι ψυχιάτρων. Ανθρώπων ανύπαρκτων ουσιαστικά, καθώς η ομοφυλοφιλία ήταν καταχωρημένη ως ψυχική ασθένεια και λογιζόταν ως έγκλημα στις 42 πολιτείες των ΗΠΑ. Συνεπώς, η παραδοχή κάποιου για τη σεξουαλική του ταυτότητα θα οδηγούσε στην ανάκληση της επαγγελματικής του άδειας και το τέλος της καριέρας του.
Η δεκάλεπτη αυτή ομιλία, πριν 50 χρόνια, ήταν το σημείο καμπής στην ιστορία των δικαιωμάτων των γκέι. Τον επόμενο χρόνο η ΑΡΑ ανακοίνωσε πως αίρει το χαρακτηρισμό της ομοφυλοφιλίας ως ψυχικής ασθένειας. Ο δρ. Τζον Φράιερ είχε μόλις ρισκάρει την καριέρα του, φέρνοντας όμως επανάσταση κι ανοίγοντας τον δρόμο για τη σταδιακή αλλαγή μιας σειράς ρατσιστικών πρακτικών στο νομικό, ιατρικό και δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ.
Διαβάστε για τον Τζον Φράιερ στο άρθρο των New York Times
4. Πολιτικός σεισμός στη Β. Ιρλανδία η νίκη του Sinn Féin
Η Βόρεια Ιρλανδία φαίνεται να έχει διολισθήσει σε πολιτική κρίση, αφού ο θρίαμβος του Sinn Féin στις εκλογές για το κοινοβούλιο προκάλεσε εκκλήσεις για δημοψήφισμα σχετικά με την ενωμένη Ιρλανδία και το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα δεσμεύτηκε να εμποδίσει το σχηματισμό μιας νέας εκτελεστικής εξουσίας στο Στόρμοντ.
Οι πανηγυρίζοντες υποστηρικτές του Sinn Féin πανηγύρισαν σε όλη την περιοχή το Σάββατο, όταν η τελική καταμέτρηση των ψήφων επιβεβαίωσε μια ιστορική νίκη που τους μετέτρεψε στο μεγαλύτερο κόμμα, με το δικαίωμα να διορίζει τον πρώτο υπουργό.
Διαβάστε περισσότερα για το πώς επηρεάζονται οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στην ανάλυση του guardian.com
5. Δικαίωμα στην Άμβλωση: Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας
Η επικείμενη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να ανατρέψει την απόφαση Roe v. Wade είναι προϊόν δικαστών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της δεξιάς έναντι των επιθυμιών της πλειοψηφίας.
Η γνωμοδότηση που διέρρευσε, γραμμένη από τον Samuel Alito, διορισμένο από τον George W. Bush (έναν πρόεδρο που έχασε τη λαϊκή ψήφο και μπήκε στον Λευκό Οίκο ως αποτέλεσμα της υπόθεσης Bush κατά Gore), θα ανατρέψει την απόφαση-ορόσημο Roe v. Wade του 1973 και τη δικαστική διευκρίνισή της, Planned Parenthood v. Casey (1992), οι οποίες στηρίχθηκαν σε ευρείες συνταγματικές ερμηνείες της ιδιωτικής ζωής και της προσωπικής ελευθερίας.
Διαβάστε το άρθρο του Benjiamin Morse στο jacobinmag.com