Η ισορροπία ανατρέπεται. Απρόβλεπτη, κάποιες φορές ουτοπίστρια, η Κριστιάν Τομπιρά με το ρητορικό ταλέντο της, τη βαθιά καλλιέργειά της και τις τοποθετήσεις της σε ζητήματα δικαιοσύνης ενσάρκωνε την «κοινωνική Αριστερά» στο εσωτερικό της κυβέρνησης Βαλς.
του Laurent Joffrin
Πρωταγωνίστησε με επιμονή και ικανότητα στον δημόσιο διάλογο για το δικαίωμα όλων στον γάμο και επέβαλε τον σεβασμό στους κοινοβουλευτικούς της αντιπάλους. Εκπροσωπώντας μια δικαιοσύνη που ενδιαφέρεται για την πρόληψη και τον δημοκρατικό σεβασμό των δικαιωμάτων, έγινε αντικείμενο χλεύης από την πιο συντηρητική Δεξιά. Με καταγωγή από τη Γουιάνα, αυτή η «ισχυρή γυναίκα» δεν ξέφυγε από το ρατσιστικό μίσος που είναι ριζωμένο στους κόλπους της άκρας Δεξιάς.
Έτσι, μέσα σε μια κυβέρνηση με ολοένα και μεγαλύτερο προσανατολισμό προς το κέντρο, αντιπροσώπευε το περίσσευμα ψυχής που τραβούσε προς τα Αριστερά ένα επιτελείο αποφασισμένο–εξαιτίας των συνθηκών αλλά και λόγω των πεποιθήσεων του πρωθυπουργού– να μετατρέψει το ζήτημα της ασφάλειας σε προτεραιότητα. Με την αποχώρησή της, το επιτελείο του Βαλς κατάφερε μια νίκη σε επίπεδο συνοχής, αλλά έχασε σε πολιτική βάση.
Η παραίτησή της –συμβολική από πολλές απόψεις– έχει και μια στρατηγική σημασία. Ο Μανουέλ Βαλς, πεπεισμένος ότι το κέντρο βάρους της γαλλικής κοινωνίας έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά –τόσο σε οικονομικά θέματα, όσο σε σχέση με μια αυξανόμενη συντηρητικοποίηση στα ζητήματα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και της κοσμικότητας του Κράτους– τραβά τον δρόμο του προς το κέντρο χωρίς να λαμβάνει ιδιαίτερες προφυλάξεις.
Είναι αλήθεια ότι ένα μέρος της Αριστεράς έχει αλλάξει πολύ τη στάση του απέναντι σε αυτά τα ζητήματα, εξασφαλίζοντας περισσότερη δημοφιλία στον πρωθυπουργό από ό,τι άλλοι σοσιαλιστές ηγέτες και παρά τη χαμηλή δημοτικότητα της κυβέρνησης στην κοινή γνώμη. Όμως αυτή η γραμμή, που ενδυναμώνεται ολοένα και περισσότερο, έχει το πολιτικό της κόστος. Θίγει τη συνείδηση μιας Αριστεράς αφοσιωμένης στις συνταγματικές αξίες, που μπορεί να είναι κλονισμένη από τις γαλλικές δοκιμασίες, την τρομοκρατία και την προσφυγική κρίση, αλλά δεν είναι πρόθυμη να εγκαταλείψει τις πεποιθήσεις της.
Στροφή προς το κέντρο ή επανένωση της Αριστεράς; Η παραίτηση της Τομπιρά ενισχύει το πρώτο σενάριο. Θα παραμείνει ως η θαρραλέα μαχήτρια για τα ίσα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και είναι σίγουρο ότι θα μας θυμίζει τη νοσταλγία για μια Αριστερά της καρδιάς…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη Liberation, στις 27 Ιανουαρίου 2016.
Για τον συγγραφέα
Ο Laurent Joffrin είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος έκδοσης της Liberation.
