Μόνο το 30% από τους 20.700.000 πολίτες που είναι καταγεγραμμένοι στους καταλόγους ψήφισε στη Βενεζουέλα, προκειμένου να εκλέξει τα 277 μέλη του νέου νομοθετικού σώματος της Εθνοσυνέλευσης. Και το 68% εξ αυτών ψήφισε υπέρ υποψηφίων του κυβερνώντος Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας (PSUV)-Μεγάλος Πατριωτικός Πόλος, όπως ανακοίνωσε η Πρόεδρος του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου Ίντιρα Αλόνσο.

Του Álvaro Verzi Rangel

Μετάφραση: Συντακτική ομάδα pass–world.gr

Οι εκλογές της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου στη Βενεζουέλα δεν κινητοποίησαν τους πολίτες και οι μακρές ουρές που σχηματίζονταν παλιότερα στις εκλογικές αναμετρήσεις, σε όλες τις γωνιές της χώρας, αυτή τη φορά εξαφανίστηκαν. Στη νέα Εθνοσυνέλευση εξελέγησαν για τα επόμενα πέντε χρόνια 277 βουλευτές, αριθμός που αντιστοιχεί σε 66% αύξηση των αντιπροσώπων.  

«Ο κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει, απαντώντας έτσι στην καταστροφική και συμβιβασμένη πολιτική της ηγεσίας του PSUV, που συνδυάζεται με την ξεροκέφαλη αλαζονεία τους. Μπορεί κανείς να μετρήσει πόσες ψήφους πήρε το PSUV στις τελευταίες εκλογές και πόσες τώρα: δεν μπορεί κανείς να κρύψει την αποχή», σημειώνει ο Αγκουστίν Καλσαντίγια, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο και παλιός σοσιαλιστής αγωνιστής.

Η παραδοσιακή αντιπολίτευση άγγιξε μόλις το 17,95% και το διαφωνών αριστερό τσαβικό κόμμα δεν υπερέβη το όριο του 3%. Ο συνασπισμός των δύο παραδοσιακών κομμάτων Δημοκρατική Δράση (AD) και Επιτροπή της Ανεξάρτητης Εκλογικής Πολιτικής Οργάνωσης (Copei) –σοσιαλδημοκράτες και χριστιανοδημοκράτες αντίστοιχα– ήρθε στη δεύτερη θέση με 944.665 ψήφους.

Όμως πιο σημαντικό από τον αριθμό των αντιπροσώπων που συγκέντρωσε ο κάθε χώρος είναι το ποσοστό της αποχής, το οποίο έδειξε έναν πολιτικό κορεσμό τόσο των οπαδών του τσαβισμού, όσο και των αντιπάλων του –εστιάζοντας πολύ περισσότερο σε ζητήματα καθημερινής επιβίωσης– καθώς και ένα χάσμα ανάμεσα στα επίδικα της εκλογικής καμπάνιας και στα ζητήματα που πραγματικά απασχολούν τον κόσμο.

To αμερικάνικο εμπάργκο, σε συνδυασμό με τα λάθη του μαδουρισμού, έχει οδηγήσει ένα μέρος των Βενεζουελάνων σε συνθήκες φτώχειας αδιανόητες μέχρι το 2012, σε μια χώρα που επί δεκαετίες υποδεχόταν μετανάστες… και τώρα στέλνει τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενούς της στη Χιλή, την Αργεντινή, το Περού, το Εκουαδόρ, το Μεξικό και άλλα κράτη, προς αναζήτηση ενός μέλλοντος.

Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, του μπολίβαρ, έχει οδηγήσει στην εξαφάνισή του και όλα τα αγαθά κοστολογούνται σε δολάρια ή bitcoins. Δεν υπάρχει βενζίνη (nafta) σε μια πετρελαϊκή χώρα – ή είναι τόσο λίγη που οι ουρές που σχηματίζονται για να την προμηθευτούν οι πολίτες απλώνονται σε χιλιόμετρα.

O Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο δήλωσε ότι «για μια ακόμα φορά νίκησαν το Σύνταγμα και η ειρήνη» και επανέλαβε ότι ο τσαβισμός γνωρίζει «να κερδίζει και να χάνει, και σήμερα βρεθήκαμε να έχουμε κερδίσει μια νέα Εθνοσυνέλευση». «Πριν από πέντε χρόνια, αναγνώρισα τα αποτελέσματα και την ήττα, θεωρήσαμε ότι θα φτιάχναμε κανάλια διαλόγου. Σήμερα, οφείλω να πω ότι έχουμε μια νέα Εθνοσυνέλευση και ότι εξασφαλίσαμε μια τεράστια εκλογική νίκη», πρόσθεσε.

Ο Υπουργός Εξωτερικών Χόρχε Αρεάσα απευθύνθηκε στον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, την Κυριακή των εκλογών, λέγοντας: «αποδεχτείτε με ψυχραιμία και στωικότητα την αλήθεια: στη Βενεζουέλα η αποτυχία σας είναι απόλυτη».

Από την πλευρά του, ο Χουάν Γκουαϊδό, ο αυτοανακηρυχθείς μεταβατικός πρόεδρος, που ηγείται του κομματιού της αντιπολίτευσης που δεν συμμετείχε στις εκλογές της Κυριακής ακολουθώντας τις οδηγίες της Ουάσιγκτον, επανέλαβε με ανάρτησή του στο Twitter ότι οι εκλογές ήταν μια «απάτη» και κάλεσε σε κινητοποιήσεις «δημοψηφισματικού τύπου», μέσα από μια τηλεφωνική εφαρμογή και ενάντια στον Μαδούρο, για τις 12 Δεκεμβρίου.

Το ερώτημα είναι τι θα κάνει το κομμάτι που παραμένει με τον Γκουαϊδό, μετά τις 5 Ιανουαρίου –ημερομηνία κατά την οποία θα ορκιστεί η νέα Εθνοσυνέλευση– δεδομένης της πολιτικής και κυρίως οικονομικής του εξάρτησης από τις ΗΠΑ, οι οποίες βρίσκονται σε μια περίοδο διοικητικής μετάβασης και ενδεχομένως να υπάρξουν τροποποιήσεις στην προσέγγισή τους στο ζήτημα της Βενεζουέλας.

Ο Ενρίκε Καπρίλες Ραντόνσκι, δύο φορές υποψήφιος της αντιπολίτευσης για την Προεδρία, ο οποίος αρχικά θα συμμετείχε στις εκλογές αλλά εν συνεχεία ευθυγραμμίστηκε με την απόφαση της ΕΕ, χαρακτήρισε την πρωτοβουλία της «δημοψηφισματικής» διαβούλευσης ως ένα «κάλεσμα σε κινητοποίηση χωρίς ξεκάθαρες προτάσεις επίλυσης».

[…]

Απόσπασμα από το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Rebelion, στις 8 Δεκεμβρίου 2020.

Για τον συγγραφέα

Ο Álvaro Verzi Rangel είναι κοινωνιολόγος, συν-διευθυντής του Παρατηρητηρίου Επικοινωνίας και Δημοκρατίας και του Λατινοαμερικάνικου Κέντρου Στρατηγικής Ανάλυσης.