Τον προηγούμενο Οκτώβριο, η βρετανική εφημερίδα Mirror έγραψε ότι δύο ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Premier League –ο ένας, μάλιστα, διεθνής με την εθνική ομάδα της Αγγλίας– ήταν έτοιμοι να δηλώσουν δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλοι.Τις μέρες που ακολούθησαν όλη η ποδοσφαιρική κοινότητα του Νησιού επιδόθηκε σε σειρά ψιθύρων και εικασιών σχετικά με το ποιοι μπορούσαν να είναι οι δύο γκέι ποδοσφαιριστές.
Του Αδάμου Ζαχαριάδη
Τα βλέμματα στράφηκαν σε αθλητές που δεν έχουν τη στερεοτυπική συμπεριφορά ενός ποδοσφαιρικού ινδάλματος. Κάποιοι από αυτούς έχουν συνήθειες που φαντάζουν εντελώς αλλόκοτες για τους συμπαίκτες τους. Στις αποστολές πριν από τα παιχνίδια διαβάζουν βιβλία ή πολιτικές εφημερίδες, ακούν “εκλεπτυσμένη” μουσική και δείχνουν μικρό ενδιαφέρον για ζητήματα όπως τα αυτοκίνητα ή οι περίφημες wags (γυναίκες και φιλενάδες ποδοσφαιριστών) των βρετανικών γηπέδων.
Ο διεθνής ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λούκ Σο ήταν ένας από αυτούς. Τόσο έντονες ήταν οι φήμες ότι σε αυτόν αναφερόταν η Mirror που αναγκάστηκε να προβεί σε επίσημη διάψευση.
Τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να άγγιξε όμως την ποδοσφαιρική ομάδα Stonewall FC. Πρόκειται για την πρώτη –και πιο επιτυχημένη, όπως λέει το σλόγκαν τους– ομοφυλοφιλική ποδοσφαιρική ομάδα.
Ιδρύθηκε το 1991 με στόχο να δημιουργήσει ένα φιλικό περιβάλλον σε όσους ποδοσφαιριστές ήταν ομοφυλόφιλοι και ασφυκτιούσαν στην “ματσίλα” των αποδυτηρίων. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Τζάστιν Φάσανου έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που δήλωνε ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του. Το γεγονός ότι ο Φάσανου θεωρήθηκε τη δεκαετία του ’80 μια από τις μεγάλες ελπίδες του αγγλικού ποδοσφαίρου, δεν ήταν αρκετό για να περιορίσει την κοινωνική κατακραυγή και τον αποκλεισμό. Οχτώ χρόνια αργότερα, μην αντέχοντας άλλο να ζει στο περιθώριο και υπό το βάρος κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση ενός 17χρονου, αυτοκτόνησε.
Ευτυχώς, η ιστορία της Stonewall FC δεν έχει τόσο άδοξο τέλος. Εδώ και 24 χρόνια, η ομάδα πρωτοπορεί όχι μόνο στα πρωταθλήματα μεταξύ ομοφυλοφιλικών ομάδων, αλλά κυρίως στην αντιμετώπιση της ομοφοβίας, του ρατσισμού και των κοινωνικών αποκλεισμών παντός είδους.
Ο αρχηγός της ομάδας, Darren Lewis εξηγεί στο BBC γιατί πιστεύει ότι η αντιμετώπιση της ομοφοβίας δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο αυτή του ρατσισμού στα βρετανικά γήπεδα. «Δεν υπάρχει κανένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής –όπως τότε ο Τζάστιν Φασανού– που να το έχουν πει δημόσια. Πιστεύω ότι επειδή δεν είναι τόσο εμφανές ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, ο κόσμος δεν το έχει τόσο στο μυαλό του».
Ο ιδρυτής της ομάδας, Ashlie Pitter έχει τιμηθεί από την Βασίλισσα για τους αγώνες του κατά της ομοφοβίας. Όταν το 1991 ίδρυσε την ομάδα, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έφτανε στο σημείο να αγωνίζεται σε κατηγορία της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (αγωνίζεται στην 7η κατηγορία της Αγγλίας) και κυρίως ότι θα άνοιγε τον δρόμο για τη δημιουργία κι άλλων τέτοιων ομάδων. «Οι περισσότερες ομάδες ανησυχούσαν ότι μπορεί να χάσουν από “ένα μάτσο αδερφές” ή πίστευαν ότι θα μας νικούσαν εύκολα. Όταν όμως αποδείξαμε την αξία μας, αυτομάτως άλλαξε και η συμπεριφορά μέσα στο γήπεδο. Είμαστε απλώς μια ποδοσφαιρική ομάδα και μας συμπεριφέρονται ανάλογα», λέει στην Independent λίγες μέρες πριν τιμηθεί από τη Βασίλισσα.
Ορισμένες φορές, μάλιστα, η πραγματικότητα είναι αντίστροφη. «Αντιμετωπίζουμε περισσότερες προκαταλήψεις από την γκέι κοινότητα από ό,τι από τους στρέιτ», λέει στην ίδια εφημερίδα ο μάνατζερ της ομάδας Eric Najib.
«Όταν άκουσαν για πρώτη φορά την ύπαρξή μας αντιμετωπίσαμε αρκετό χλευασμό. Μας ρώταγαν αν προσπαθούμε να κάνουμε τους “ματσίλες”. Όλες γελοιότητες, φυσικά, αλλά προφανώς για πολλούς το να είσαι γκέι δεν συνδυάζεται με το να ασχολείσαι με τον αθλητισμό.»
«Πολλές φορές βρέθηκα στη θέση να εξηγώ ότι σε έναν γκέι άνδρα, ή γυναίκα, μπορεί να αρέσουν πράγματα πέρα από τα προφανή. Γιατί είναι τόσο μεγάλη έκπληξη;»
Είναι πιθανό σε μια κοινωνία όπως η βρετανική, όπου οι ομοφυλόφιλοι είναι αποδεκτοί σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής και οικονομικής ζωής της, να μην υπάρχουν ομοφυλόφιλοι ποδοσφαιριστές; Σύμφωνα με τον Άντρες Λίντεργκαρντ, τερματοφύλακα της Γουέστ Μπρόμγουιτς Άλμπιον, το ποδόσφαιρο χρειάζεται έναν γκέι ήρωα. Πριν τρία χρόνια και ενώ αγωνιζόταν στην Μάντσεστερ Γουνάιτεντ έγραψε στο προσωπικό του μπλογκ: «Ο κόσμος του ποδοσφαίρου έχει μείνει κολλημένος στο παρελθόν στα θέματα που αφορούν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τους νέους ομοφυλόφιλους που αγαπούν το ποδόσφαιρο, αλλά αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν γιατί νιώθουν περιθωριοποιημένοι. Οι ομοφυλόφιλοι χρειάζονται έναν ήρωα. Κάποιον που θα βγει μπροστά και θα υπερασπιστεί τη σεξουαλικότητά τους».
Δείτε:
H Stonewall FC αυτοπαρουσιάζεται
Wonderkid: Ένα ντοκυμαντέρ για την ομοφοβία στο βρετανικό ποδόσφαιρο
