Στο πολυσυζητημένο βιντεοσκοπημένο του μήνυμα προς τους άραβες πολίτες του Ισραήλ, που κυκλοφόρησε στο τέλος Ιουλίου, ο πρωθυπουργός της χώρας Μπενιαμίν Νετανιάχου εκθείασε τα επιτεύγματα των αράβων στις τέχνες, τις επιχειρήσεις, την πολιτική και τις νομικές επιστήμες.
Της Sawsan Khalife
«Το Ισραήλ έχει δύναμη ακριβώς λόγω της διαφορετικότητας και του πλουραλισμού», δήλωσε, εξαγγέλλοντας ένα σχέδιο για την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην αραβική κοινωνία «με στόχο την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων στην ευγενή προσπάθεια προς την ισότητα και την αξιοπρέπεια για όλους».
Μια εβδομάδα πριν από το εγκώμιο του Νετανιάχου για το αυτονόητο γεγονός της ύπαρξης αράβων βουλευτών στο ισραηλινό κοινοβούλιο, την Κνεσέτ, ο ίδιος προώθησε τον «Νόμο περί Αποπομπής Βουλευτών» , που ψηφίστηκε στις 20 Ιουλίου και ο οποίος επιτρέπει σε βουλευτές της πλειοψηφίας να αποπέμψουν εκλεγμένους Παλαιστίνιους αντιπροσώπους.
Την ώρα που ο Νετανιάχου περιέγραφε μια εικόνα της χώρας σύμφωνα με την οποία τα παιδιά αραβικής καταγωγής «μεγαλώνουν, γνωρίζοντας ότι μπορούν να επιτύχουν τα πάντα στο Ισραήλ ως πολύτιμοι και ισότιμοι πολίτες της δημοκρατίας μας», εκείνος και η κυβέρνησή του καταστρατηγούν την ίδια την έννοια του «κράτους όλων των πολιτών». Τα παιδιά των Παλαιστινίων δεν αντιμετωπίζονται ως πολίτες, αλλά ως «δημογραφική απειλή».
Και λίγες μέρες αφότου ο πρωθυπουργός καυχιόταν για τις επενδύσεις του σε αραβικούς δήμους και έβγαζε ποιητικούς λόγους για το ότι οι Εβραίοι και οι Άραβες θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση «που να αντανακλά την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό που θα θέλαμε για την οικογένειά μας», οι μπουλντόζες ξεκίνησαν την κατεδάφιση του βεδουίνικου χωριού Ουμ Ελ Χιράν, προκειμένου να χτίσουν στα ερείπια του μια εβραϊκή πόλη.
Περίπου 100.000 Παλαιστίνιοι ζουν σε «μη αναγνωρισμένα χωριά», όπως το Ουμ Ελ Χιράν, στα οποία το κράτος του Ισραήλ αρνείται να παράσχει νερό, ηλεκτρισμό, ασφαλτόδρομους, αποχετευτικό σύστημα, σχολεία, ιατρική περίθαλψη και οικονομικές προοπτικές.
Και τη στιγμή που η ελευθερία του λόγου είναι απόλυτη για τους εβραίους πολίτες του Ισραήλ, με ακραίο παράδειγμα την ετήσια ρατσιστική παρέλαση μίσους μέσα στη Μουσουλμανική Συνοικία της Ιερουσαλήμ, υπό αστυνομική προστασία, οι Παλαιστίνιοι πολίτες μπαίνουν φυλακή για αναρτήσεις στο Facebook και επειδή παραθέτουν ποιητικούς στίχους.
Για τους άραβες πολίτες, το Ισραήλ είναι στην καλύτερη περίπτωση μια επιλεκτική δημοκρατία. Οι Παλαιστίνιοι δεν γνωρίζουν τι θα πει να είσαι ευπρόσδεκτος στη χώρα που γεννήθηκες, στη χώρα των προγόνων σου. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι πολίτες υπό προϋποθέσεις.
Τα βασικά δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι εγγυημένα. Δεκάδες νόμοι, ρυθμίσεις και πρακτικές περιορίζουν την πολιτική δράση των Παλαιστινίων, την ελευθερία του λόγου, το δικαίωμα στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, το δικαίωμα να ζουν σε συγκεκριμένες κοινότητες, να ζουν με ελευθερία και ασφάλεια.
Και οι άραβες πολίτες του Ισραήλ είναι οι «προνομιούχοι» Παλαιστίνιοι. Οι Παλαιστίνιοι υπό ισραηλινή κατοχή στην Ανατολική Ιερουσαλήμ δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, είναι εγκλωβισμένοι από τείχη και βρίσκονται υπό τον διαρκή φόβο της κατεδάφισης των σπιτιών τους. Στη Δυτική Όχθη, οι Παλαιστίνιοι ζουν σε καθεστώς διαχωρισμού, στρατιωτικής καταστολής και ουσιαστικά χωρίς καθόλου δικαιώματα. Και στην Γάζα, πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για δικαιώματα σε μια πολιορκημένη περιοχή που υφίσταται βομβαρδισμούς και αεροπορικές επιθέσεις κάθε λίγο;
O Νετανιάχου γνωρίζει πολύ καλά την έκπτωση της δημοκρατίας στο Ισραήλ και για αυτό με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο επιχειρεί να οικειοποιηθεί τα επιτεύγματα των Παλαιστίνιων πολιτών.
To άρθρο δημοσιεύτηκε στο +972 Magazine, την 1η Αυγούστου 2016.
Για τη συγγραφέα
Η Sawsan Khalife είναι εκτελεστική διευθύντρια της ΜΚΟ +972 και διαχειρίστρια των δυο σάιτ της οργάνωσης, του +972 Magazine και του Local Call. Έχει εργαστεί ως παραγωγός στη γερμανική τηλεόραση και για ειδησεογραφικά αφιερώματα στο Russia Today και στο Palestine TV.
